اعضای اولین دورهآیتالله حسین خادمی اصفهانی ملقب به «خادم الشریعه» فرزند آقا سید صدرالدین عاملی بود که نسبش به امام موسی کاظم (ع) می‌رسید. وی در سال ۱۲۷۰ ش در اصفهان متولد شد. حاج آقا حسین علوم دینی را با تحصیل مقدماتی رسائل شیخ انصاری در نزد علامه عبدالکریم گزی و حاج سید علی نجف آبادی شروع کرد و با آموختن کفایه در محضر آقا سید محمد نجف آبادی پی گرفت. پس از طی دروس مقدماتی و سطح به تحصیل دروس خارج فقه نزد آقا میرزا محمد صادق یزدآبادی پرداخت و سپس برای تحصیل مراحل عالی‌تر علوم دینی عازم نجف اشرف شد. وی در نجف اشرف از محضر آیات: میرزای نائینی و سید ابوتراب خوانساری بهره برد و پس از کسب اجازه‌ی اجتهاد از علمای عراق عازم ایران شده و در مدرسه‌ی علمیه‌ی صدر به تدریس خارج فقه و اصول پرداخت. او در هنگام تغییر لباس در سلطنت رضاشاه، به‌رغم مراتب بالای علمی از گرفتن جواز عمامه محروم ماند . اما از جهد و تلاش در علوم دینی بازنماند و با تألیفاتی در زمینه‌ی فقه و اصول و شرح کفایه و نگارش کتاب‌های «دین محمد» و «رهبر سعادت» بر توانایی خود در علوم دینی صحه گذاشت . او همچنین در نزد آیت‌الله حاج آقا رحیم ارباب (از علمای مشهور اصفهان) از منزلت خاصی برخوردار بود؛ به طوری که آیت‌الله ارباب برای ارسال تلگراف به شاه برای نجات دکتر فاطمی از خطر اعدام از مساعدت خادمی بهره‌مند شد و برای رساندن پیام به آیت‌الله بروجردی در این مورد، او را به قم فرستاد.
آیت‌الله خادمی مخالفت خود را با رژیم شاه از سال ۱۳۲۸ آغاز کرد و با قیام امام در سال ۱۳۴۲ به طور جدی وارد عرصه‌ی مبارزه شد. وی همراه آیت‌الله منتظری و حاج سید احمد فقیه امامی از مبلغان مرجعیت امام خمینی در منطقه‌ی اصفهان بودند . آیت‌الله خادمی در زمان مبارزه‌ی امام با رژیم شاه در رأس هسته‌ی مرکزی مبارزات مذهبی اصفهان، مسائل و مبارزات مردم را بررسی می‌کرد. اعضای هسته‌ی مرکزی را حاج عباس انصاری، حاج آقا رضا کلاهدوزان، مهندس میرمحمد صادقی، حاج علی تابش، حاج تقی هسته‌ای، گلبیدی و حسن حداد تشکیل می‌دادند که به طور هفتگی جلسات خود را برگزار می‌کردند . پس از دستگیری امام در سال ۱۳۴۲ این هسته تصمیم گرفت به اجتماع اعتراض‌آمیز در اصفهان دست زند و خود آیت‌الله خادمی برای مخالفت با این اقدام رژیم به تهران مهاجرت کرد تا به اجتماع علمای سایر بلاد در حضرت عبدالعظیم (ع) بپیوندد. استقبال عظیم و باشکوه مردم اصفهان از آیت‌الله خادمی هنگام مراجعت‌شان، بر محوریت او در مبارزه‌ی مردم این شهر صحه گذاشت . آیت‌الله خادمی پس از تبعید امام به ترکیه از فعالیت‌های مبارزاتی خود کاست؛ به طوری که در یکی از گزارش‌های ساواک که در این ایام تنظیم شده، آمده است: «حتی‌المقدور سعی می‌کند که از جریانات روز کناره‌گیری داشته باشد؛ ولی باطناً از طرفداران جدی آقای خمینی است و دستورات و منویات جمعیت‌های مذهبی وابسته به آقای خمینی در اصفهان به وسیله‌ی این شخص انجام می‌شده است». ولی در همان گزارش به نقش رهبری وی در «جمعیت‌های مذهبی مخالف دولت» تأکید و تصریح می‌شود.
در سال ۱۳۴۴ ش در پی شهادت سیدکاظم قریشی، مبادرت به برگزاری مراسم بزرگداشت برای او کرد. وی بسان دیگر علمای مبارز، بعد از تبعید امام به تربیت طلاب همت گماشت و به دنبال سرعت گرفتن روند انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۶ ش بر مبارزات خود شدت بخشید. بعد از کشتار مردم قم در ۱۹ دی ۱۳۵۶ نامه‌ای در اعتراض به این اقدام رژیم به مراجع تقلید نوشت.
در تیرماه ۱۳۵۷، زنان عده‌ای از زندانیان سیاسی در منزل وی تحصن کردند و وی نیز ضمن حمایت از آنان، سایر علما را با خود همراه نمود و از آنان حمایت کرد.
در حالی که حاج آقا حسین خادمی رهبری نهضت اصفهان را بر عهده داشت، بازگشت آیت‌الله طاهری از تبعید کفه‌ی ترازو را به نفع انقلابیون بالا برد. از همین رو طولی نکشید که ساواک با هجوم شبانه ایشان را دستگیر و به تهران منتقل کرد. دستگیری طاهری واکنش تند مردم را در پی داشت؛ بازاریان اصفهان و مذهبیون در اعتراض به دستگیری حجت‌الاسلام سید جلال طاهری در منزل سید حسین خادمی تجمع و مغازه‌های خود را تعطیل کردند . نامه‌ی آیت‌الله گلپایگانی به آیت‌الله خادمی و توصیه‌ی ایشان به رهبری و هدایت مردم، نشان از جایگاه وی در نزد مراجع قم دارد و آیت‌الله خادمی نیز توانایی خود را در انسجام و سازماندهی مردم نشان داد.
چنان‌که در کشتار محرم ۱۳۵۷ او در اعلامیه‌ای از مردم خواست تا مشخصات شهدا و مجروحین، گردآوری و ثبت و ضبط شود تا اقدامات لازم معمول گردد. . به نظر می‌رسد وی تصمیم داشته از ناپدیدشدن و ربودن افراد جلوگیری نماید و با تشکیل کمیته‌ای در اواسط بهمن ماه بیشتر امور شهر را به دست گرفت و گروه‌های گوناگونی وی را در این امر یاری می‌کردند؛ تجار ثروتمند بازار کمک مالی می‌کردند، مغازه‌داران خرده‌پا کالاهای مورد نیاز فقرا را با قیمت‌های پایین‌تری تأمین می‌کردند و برخی از روحانیون، سوخت و غذای افراد نیازمند را از طریق مساجد توزیع می‌کردند . به گفته‌ی یکی از فعالان نهضت در اصفهان، در بازار اصفهان افرادی مانند حاج حسن کلاهدوزان، حاج میرزا عباس انصاری و حاج علی بزرگزاد از بازاریان علاقه‌مند به آیت‌الله خادمی بودند که سهم بزرگی در
پیروزی نهضت داشتند .
پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ آیت‌الله خادمی با وجود کهولت سن همچنان در صحنه باقی می‌ماند. نظارت بر کار کمیته‌ی انقلاب اصفهان از جمله مسئولیت‌های او در این زمینه است. نمایندگی مردم اصفهان در خبرگان قانون اساسی و سپس خبرگان رهبری از فعالیت‌های وی بعد از پیروزی انقلاب بود. ایشان در ۱۲ اسفند ۱۳۶۳ دار فانی را وداع گفت. پیکر آیت‌الله خادمی پس از تشییع در اصفهان به مشهد منتقل و در این شهر پس از مراسم باشکوهی در جوار بارگاه علی بن موسی‌الرضا (ع) و در کنار مرقد شهید عبدالکریم هاشمی نژاد به خاک سپرده شد.
