اعضای اولین دوره قربانعلی شهمیری در سال ۱۳۱۸ش در روستای مسلمآباد (شاهآباد سابق) نیشابور، در خانوادهای کشاورز، مستضعف و مذهبی به دنیا آمد. پدرش به شغل کشاورزی اشتغال داشت و بسیار متدین بود و از زمان اصلاحات ارضی، از کشاورزی کناره گرفت. او تحصیلات ابتدایی و قرآن را در مکتبخانههای روستایی فرا گرفت و همزمان در کار کشاورزی به پدرش کمک میکرد. در چهارده سالگی به تشویق داییاش ملاعبدالخالق ـ که روحانی و امام جماعت روستا بود ـ و موافقت والدینش برای تحصیلات علوم دینی به مدرسهی گلشن نیشابور رفت و در مدت دو سال در حوزهی مذکور کتاب جامع المقدمات و سیوطی را فراگرفت. آنگاه در سال ۱۳۳۳ش برای ادامهی تحصیل به مشهد مقدس مشرف شد. در حوزهی علمیهی مشهد از محضر اساتیدی چون ادیب نیشابوری، حجت و آیتالله صالحی مازندرانی، دروس نحو، منطق و معانی بیان را فراگرفت. معالم را از محضر یک استاد خصوصی استفاده کرد و جلدین لمعه را از محضر مرحوم حاج میرزا احمد مدرس آموخت و سپس در محضر عالمانی چون مرحوم حاج شیخ غلامحسین ترک، آیتالله وحید خراسانی و فرید نهاوندی، رسائل و مکاسب را فرا گرفت. جلدین کفایه را از محضر آیتالله العظمی حسین وحید خراسانی که آن روزها در حوزهی علمیهی مشهد تدریس میکرد، استفاده کرد. سپس به تحصیل دروس خارج فقه و اصول پرداخت و از محضر آیتاللهالعظمی سیدمحمد هادی میلانی(ره) و آیتالله العظمی وحید خراسانی استفاده کرد و در فلسفه از درس حضرت آیتالله محمدی گیلانی و استاد جعفر سبحانی بهرهمند شد. سپس به تدریس دروس دینی پرداخت و کتابهای معالم الاصول، شرح لمعه، مکاسب، جلدین کفایة الاصول، بدایةالحکمه و نهایة الحکمه، شرح باب حادی عشر را تدریس کرده و در حال حاضر نیز مشغول تدریس عروة الوثقی در حد مستمسک آیتالله حکیم و تنقیح بحث مرحوم آیتالله خویی میباشد. از حوزههای محل تدریساش میتوان حوزههای علمیهی زابل، یاسوج، کاشمر و قم را نام برد. او از حضرت امام خمینی اجازهی دخالت در امور حسبیه و شرعیه دریافت کرد. او فعالیتهای سیاسیاش را از سال ۱۳۴۲ ش از طریق پخش اطلاعیههای امام و مراجع عالیقدر و همچنین توزیع نوار و تشکیل جلسات سیاسی با دوستان همفکر، برای مبارزه با رژیم شاهنشاهی و پیشبرد نهضت اسلامی حضرت امام خمینی(ره) آغاز کرد و به این خاطر یک بار بازداشت شد. پس از آزادی حضرت امام از زندان، به قصد زیارت و دستبوسی معظمله از مشهد مقدس به قم رفت و با امام خمینی (ره) دیدار کرد. پس از آن نیز مبارزات سیاسی خود را از طریق ایراد سخنرانی و پخش اعلامیههای امام خمینی ادامه داد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، طی حکمی از سوی آیتالله مؤمن، حدود شش ماه در کمیتهی انقلاب اسلامی آستارا مشغول خدمت شد. یک سال نیز به عنوان امام جمعهی زابل انجام وظیفه کرد، ولی سرانجام به دلیل موافقت نکردن خانوادهاش برای آمدن به زابل، نتوانست به فعالیت خود ادامه دهد. از سال ۱۳۵۹، به عنوان امام جمعهی یاسوج، مرکز استان کهکیلویه و بویراحمد منصوب شد و مدت هشت سال تا ۱۳۶۷ش در آن سمت بود. در مدت امامت جمعه در آن استان، در تمام دوران دفاع مقدس در جبههها حضور مییافت. از دیگر مشاغل او در شهر یاسوج میتوان به موارد ذیل اشاره کرد: رئیس دفتر نمایندگی امام خمینی(ره) در بنیاد مسکن، دبیر هیئت مدیرهی هلال احمر، رئیس شورای کمیتهی امداد امام خمینی(ره)، رئیس شورای هماهنگی نهادهای انقلاب اسلامی، رئیس انجمن حمایت از زندانیان، عضویت در ستاد پشتیبانی از جبهه و جنگ، جذب و هدایت کمکهای مردمی به جبهههای جنگ، و… . وی در اولین دورهی انتخابات مجلس خبرگان رهبری از استان کهکیلویه و بویراحمد نامزد نمایندگی شد و توانست با کسب اکثریت آرا به آن مجلس راه یابد. در ۱۳۶۷ش به سمت امامت جمعهی شهرستان کاشمر در استان خراسان منصوب شد و هماکنون نیز در آن سمت میباشد. از اقدامات عامالمنفعهی او میتوان به موارد ذیل اشاره کرد: تأسیس حوزهی علمیهی ولیعصر و مدیریت آن، احداث مصلای امام خمینی(ره)، احداث مسجد حضرت ابوالفضل، همکاری در تأسیس دانشگاه آزاد و پیام نور در کاشمر، همکاری با سازمان اوقاف و امور خیریه در تجدید بنای مسجد عتیق، تأسیس مدرسهی علمیهی امام خمینی(ره) در کوهسرخ، تأسیس کانون قرآن، احیا و احداث چندین مسجد دیگر، تشکیل جلسات تفسیر و… .
آیت الله شهمیری در روز پنجشنبه ۲۲ آبان ۱۳۹۹ دار فانی را وداع گفت.
