اعضای اولین دورهزندگینامه
او در ۴ اسفند ۱۳۲۹ در تبریز و از خانواده‌ای روحانی زاده شد. پدرش سیّد عبد الجبّار موسوی کماری، از تحصیل‌کرده‌های حوزهٔ علمیّهٔ تبریز در حدّ سطح و از دوستان و علاقه‌مندان آیت‌الله میرزا فتّاح شهیدی بود.
تحصیلات
در سال ۱۳۴۱ خورشیدی پس از دوران تحصیل ابتدایی، به حوزهٔ علمیهٔ تبریز وارد شد و در عین حال که دروس حوزه را می‌خواند، درس‌های دوران دبیرستان را نیز به صورت مطالعه ادامه داد. پس از تحصیل ادبیات فارسی و عربی، در سال ۱۳۴۳ خورشیدی به حوزهٔ علمیهٔ قم وارد شد و در آنجا تحصیلات حوزوی سطح متوسط، سطح عالی، خارج فقه، اصول و دروس فلسفه، عرفان و تفسیر را ادامه داد و از همان سال‌های نخست تحصیل در حوزه، به تدریس نیز می‌پرداخت. وی از اساتید سطح خارج است
اساتید
از اساتید او در فقه و اصول و رجال می‌توان به آیت‌الله سید ابوالقاسم خویی، آیت‌الله محمد علی اراکی، آیت‌الله سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی، آیت‌الله مرتضی حائری، آیت‌الله فانی اصفهانی، آیت‌الله منتظری، آیت‌الله محمدتقی بهجت، و آیت‌الله جواد تبریزی اشاره کرد.
در تفسیر، فلسفه و عرفان نیز از اساتیدی چون آیت‌الله سید مرتضی مستنبط، آیت‌الله مرتضی مطهری، آیت‌الله حسن حسن‌زاده آملی، آیت‌الله عبدالله جوادی آملی، آیت‌الله علی مشکینی بهره برد.
فعالیت‌های پیش از انقلاب
از دوران کودکی و نوجوانی با مسائل سیاسی و مبارزات آشنا شد و در جریان نهضت اسلامی سید روح‌الله خمینی در سال‌های ۱۳۴۱ تا ۱۳۴۲ خورشیدی، و تظاهرات و مبارزات و مجالس سخنرانی با آنکه ۱۲ سال بیش‌تر نداشت، شرکت می‌کرد. این فعالیت‌ها تا پیروزی انقلاب ادامه یافت.
فعالیت‌های سیاسی او بیش‌تر به صورت پخش اعلامیه، نوار و رسالهٔ سید روح‌الله خمینی و تبلیغ اعلمیت و دعوت مردم به تقلید از او و سخنرانی‌ها و تشکیل جلسات، و تهییج و روشنگری طلاب و مدرسان وقت و برنامه‌ریزی و شرکت در مجالس و تظاهرات و اقدام علیه حکومت پهلوی در حوزهٔ علمیهٔ قم و دیگر شهرها بود. قیام ۲۹ بهمن ۱۳۵۶ تبریز، از جمله فعالیت‌های او بود.
در اواخر سال ۱۳۵۶ پس از سخنرانی در شهرستان گنبد ساواک به منزل او در قم هجو می‌برد و پس از دستگیری او او را به شهرستان تربت جام تبعید می‌کند. به واسطهٔ فعالیت‌های مبارزاتی او محل تبعید، بار دیگر او را دستگیر و به شهرستان سقز در استان کردستان تبعید می‌کنند. فعالیت‌های او در آنجا و شکل‌دادن دو تظاهرات بزرگ منجر به دستگیری و بازداشت او در زندان ساواک سقز و سنندج گشت. پس از آن او را به زندان کمیته تهران منتقل کردند و بعد از بازجویی و حدود ۲ ماه حبس انفرادی، به زندان قصر منتقل شد، که در نهایت در ۱۹ بهمن ۱۳۵۷ از زندان آزاد شد و در مدرسهٔ علوی همراه با مرتضی مطهری به نزد سید روح‌الله خمینی حضور یافته و گزارشی از زندان به او ارائه کردند.
فعالیت‌های پس از انقلاب
برخی از فعّالیّت‌های او پس از انقلاب ۱۳۵۷ عبارتند از:
تدریس مستمر در حوزه علمیّه قم؛
تحقیق و تألیف؛
تبلیغ و سخنرانی و شرکت در بعضی سمینارها و کنگره‌های علمی برای ایراد سخن رانی یا ارسال مقاله؛
مسئولیّت کمیته‌های انقلاب تبریز در اوایل سال ۱۳۵۸شمسی؛
مسئولیّت کمیته‌های انقلاب و کلّیّه امور سیاسی و اجتماعی قسمتی از شهرهای استان خراسان؛
مسئولیّت و حاکم شرع هیئت هفت نفره استان خراسان؛
حاکم شرع دادگاه‌های انقلاب استان خوزستان و شهرهای ارومیّه، اردبیل، گنبد، خمین، ملایر و نهاوند؛
نمایندگی مجلس شورای اسلامی در دوره اوّل از شهرستان تبریز؛
نمایندگی مجلس خبرگان رهبری دوره اوّل از استان آذربایجان شرقی؛
نمایندگی قائم مقام رهبری و مسئولیّت کمیته فرهنگی و معارف اسلامی دانشگاه شهید بهشتی تهران از سال ۱۳۶۱ ـ ۱۳۶۵شمسی؛
مسئولیّت امور اهل سنّت استان خراسان از ابتدای انقلاب اسلامی تا زمان رحلت امام خمینی قدّس سرّه؛
حضور حدود دو سال به طور متفرّقه در جبهه‌های دفاع مقدّس.
او از اعضای مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم است.
