اعضای اولین دورهاعضای دومین دورهآیتالله ابوالحسن شیرازی در سال ۱۲۹۳ ش در روستای کوهستان از توابع داراب در استان فارس دیده به جهان گشود؛ پدرش مهدی قلی نام داشت.
وی تا سنین نوجوانی در آن روستا اقامت داشت و در سن هیجده سالگی پدر و مادر خود را از دست داد. از آنجا که به فراگیری علوم اسلامی علاقه‌ی زیادی داشت، تصمیم گرفت در حوزه‌ی علمیه به تحصیل بپردازد. او تحصیل علوم دینی را از شانزده سالگی که مصادف با قیام مردم فارس علیه حکومت رضاخان بود، آغاز کرد. این قیام ادامه‌ی حرکتی بود که توسط آیت‌الله سید عبدالحسین لاری و فرزند ایشان آیت‌الله سید عبدالمحمد شروع شده بود. سید عبدالحسین لاری و فرزند ایشان فتوا داده بودند که چون رضاخان فرد فاسدی است، نباید بر شئونات مسلمانان مسلط شود. مرکز این قیام روستای «کوهستان» داراب بود. آیت‌الله ابوالحسن شیرازی نیز به این تشکیلات رفت و آمد داشت. وی در این زمان زادگاه خود را ترک و در شهرستان داراب تحصیل را آغاز کرد. وی مقدمات را نزد شیخ علی اصغر فراگرفت، سپس به اصطهبانات رفت و به فراگیری «معالم» پرداخت. او مدت چهار سال در شیراز ساکن بود و اساتید وی در این شهر عبارت بودند از: آیت‌الله سید عبدالله شیرازی که تازه از نجف برگشته بود، آیت‌الله سید نورالدین شیرازی، حاج میرزا محمدعلی حکیم که در فلسفه پراستعداد بود و آیت‌الله ابوالحسن شیرازی که بخشی از «شرح تجرید» را نزد وی آموخت و حاج شیخ عبدالکریم که آیت‌الله شیرازی «شرح منظومه» را نزد وی فراگرفت.
وی پس از تحصیل در شیراز به مشهد عزیمت نمود و مدتی در کلاس درس آیت‌الله میرزا مهدی اصفهانی حاضر شد. آیت‌الله شیرازی در مشهد بخشی دروس خارج و نیز «شواهد ربوبیه» را نزد آقا بزرگ حکیم و قسمت‌هایی از اسفار را نزد حاج میرزا مهدی فراگرفت. قیام مسجد گوهرشاد و کشف حجاب توسط رضاخان مصادف با اقامت آیت‌الله ابوالحسن شیرازی در مشهد بود. او سپس به تهران آمد و تصمیم گرفت به نجف برود. وی مدت ده سال در نجف به تحصیل پرداخت و در آنجا با دختر آیت‌الله شیخ علی محمد بروجردی ازدواج کرد. از جمله اساتید وی در نجف، آیات سید محسن حکیم و میرزا عبدالهادی شیرازی بودند. پس از تحصیل در نجف به ایران بازگشت و به قم رفت. در قم تدریس مکاسب و کفایه را آغاز کرد و پس از مدتی به مشهد عزیمت نمود . دو سال از اقامت ایشان در مشهد می‌گذشت که نهضت امام خمینی در خرداد ۱۳۴۲ شروع شد. وی از آنجا که دریافته بود حفظ اسلام و شرف مسلمانان به چنین قیامی نیاز دارد، در همراهی انقلاب کوتاهی نکرد . در تداوم قیام امام خمینی با آیات عباس واعظ طبسی، سیدعلی خامنه‌ای و شهید حجت‌الاسلام عبدالکریم هاشمی‌نژاد همکاری نزدیک داشت. در سال‌های اوج مبارزه‌ی عمومی و علنی مردم، وی می‌کوشید تا از علمای مشهد برای نشر اعلامیه‌های ضدرژیم امضا بگیرد. او در تمام وقایع انقلاب در شهر مشهد حضور فعال داشت. در روزهای نزدیک به بازگشت امام خمینی از تبعید، به تهران رفت و در وقایع تهران از جمله در تحصن دانشگاه تهران سهیم بود، به دنبال تحصن در مسجد دانشگاه تصمیم گرفتند که در قم نیز چنین تحصنی را برپا کنند؛ لذا با موافقت آیات: شهاب‌الدین مرعشی نجفی و محمدرضا گلپایگانی در مسجد اعظم قم تحصن کردند و همان شب به تهران بازگشتند.
پس از پیروزی انقلاب که در بیشتر شهرهای کشور نماز جمعه برپا می‌شد، هنوز در مشهد امام جمعه‌ای تعیین نشده بود؛ بنابراین آیت‌الله ابوالحسن شیرازی به دعوت عده‌ای از دانشجویان و روحانیان از جمله شهید حجت‌الاسلام کامیاب
نماز وحدت را در محوطه‌ی بیمارستان امام رضا (ع) اقامه کرد. پس از مدتی امام خمینی ایشان را به امامت جمعه‌ی مشهد تعیین کردند. وی به‌رغم پیشنهاد و اصرار بسیاری از دوستان خود به عضویت هیچ گروه و حزبی درنیامد .
در مجلس خبرگان قانون اساسی که برای تدوین قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران تشکیل شد، از طرف مردم استان خراسان به عضویت این مجلس انتخاب شد . ایشان در دوره‌های اول و دوم مجلس خبرگان رهبری نماینده‌ی استان خراسان در آن مجلس بودند. تا اینکه در ۱۷ مرداد ۱۳۷۹ در مشهد درگذشت و پیکرش در جوار حرم حضرت امام رضا(ع) به خاک سپرده شد.
