حجت‌الاسلام شیخ محمد هاشمیان در سال ۱۳۰۷ ش در شهرستان رفسنجان دیده به جهان گشود. پدرش حجت‌الاسلام آقا میرزا عباس از علمای منطقه و از شاگردان آیت‌الله حاج شیخ حسین کمال‌آبادی و آیت‌الله جهانگیر قشقایی بود. آقا میرزا عباس در رفسنجان محل رجوع طبقات مختلف بود و به مرتبه‌ی قریب الاجتهاد رسیده بود. محمد تا سن هفت سالگی در رفسنجان اقامت داشت و هنگامی‌که پدرش بر اثر فشار عوامل حکومت مجبور به اقامت اجباری در قریه‌های جوار رفسنجان شد، او نیز همراه خانواده در این روستای تابعه‌ی رفسنجان رحل اقامت افکند. محمد در «نوق» در مکتب‌خانه‌های آن روز نزد آقا سید حبیب حسینی و سیده حاج بانو صغری طباطبایی به تحصیل علوم قدیمه همچون نصاب، بوستان و گلستان سعدی پرداخت. کودکی او مصادف با کشف حجاب و اعمال سیاست‌های ضد مذهبی رضاخان در کشور بود؛ از همین رو وی پس از تبحر در برخی از علوم، مکتب‌خانه‌ای ایجاد کرد و به کودکان دروس دینی آموزش می‌داد که از جمله‌ی این کودکان پسرعمویش اکبر هاشمی بهرمانی (رفسنجانی) بود. همچنین او علاقه‌ی وافری به کسوت روحانیت داشت و هنگامی‌که پدر و مادرش در سال ۱۳۲۰ به زیارت یکی از اماکن مذهبی رفتند، از غیبت آنها استفاده کرد و به لباس روحانیت ملبس شد. پدر که بر اثر جوّ کشور و اوضاع زمانه با این امر مخالف بود، سرانجام با اصرار محمد خود به تعلیم دروس دینی به او همت گماشت.
وی پس از آموختن مقدمات در نزد پدر برای تحصیل در سطوح عالی‌تر مصمم شد به قم عزیمت کند؛ اما پدر به علت عدم توانایی پرداخت هزینه‌ی اقامت در قم و نیز تنهایی او در دیار غربت با این امر مخالفت ورزید. سرانجام شیخ محمد با راضی کردن عمویش موفق شد پسر او اکبر هاشمی رفسنجانی را برای رفتن به قم با خود همراه کند و در سال ۱۳۲۷ ش با او روانه‌ی قم گردد. در آنجا در منزل اخوان مرعشی، دایی زادگانش سکونت گزید و به تحصیل علوم دینی اشتغال ورزید. او دروس سطح عالی را در نزد شیخ محمدرضا کمالوند، شیخ مصطفی اعتمادی، آقا سید عبدالعلی شیرازی، آقا میرزا علی مشکینی، سلطانی طباطبایی و میرزا عبدالجواد اصفهانی فرا گرفت. سپس برای یادگیری دروس خارج فقه و اصول در نزد آیات: عباسعلی شاهرودی، بروجردی، محقق داماد، میرزا ابوالفضل زاهدی و امام خمینی تلمذ نمود. چندی هم نزد علامه طباطبایی به یادگیری فلسفه پرداخت. دوازده سال از اقامت هاشمیان در قم می‌گذشت که به درخواست مردم منطقه‌ی نوق، آیت‌الله بروجردی، آیت‌الله سعیدی را دوباره برای عهده‌داری امور دینی به آنجا فرستاد. شیخ محمد که ترک قم را برنمی‌تابید، تصمیم به استخاره گرفت. از این رو برای این امر نزد آیت‌الله محمدعلی اراکی رفت، اما آیت‌الله در عوض استخاره از او خواست برای ترویج دین و جلوگیری از انحراف جوانان از قم خارج شود. با این واقعه او برای بازگشت به نوق مصمم شد و در سال ۱۳۲۹ به آنجا مراجعت کرد.
دوران تحصیل حجت‌الاسلام شیخ محمد هاشمیان در قم مصادف با نهضت مردم ایران برای ملی کردن صنعت نفت بود. در همان زمان سید علی اکبر برقعی روحانی، عضو جمعیت هواداران صلح (از گروه‌های هوادار دولت شوروی)، در قم فعالیت داشت. در هنگام بازگشت برقعی از کنفرانس صلح وین، جمعیتی از او استقبال نمود و در آن مراسم به آیت‌الله بروجردی اهانت شد. هاشمیان از جمله افرادی بود که به این امر اعتراض نمود و در تهییج معترضین به این اقدام نقش بسزایی داشت. او با شروع نهضت امام خمینی در عرصه‌ی قیام حضور یافت و در منطقه‌ی نوق به ایراد سخنرانی‌های اعتراضی علیه لایحه‌ی انجمن‌های ایالتی و ولایتی همت گماشت. وی قبل از این، پس از فوت آیت‌الله بروجردی، در ترویج مرجعیت امام کوشش فراوان نموده بود. او پس از فاجعه‌ی دوم فروردین فیضیه در رأس هیئت عزاداری رفسنجانی‌ها به مشهد عزیمت کرد و در سخنرانی‌های خود در آن شهر از فجایع رژیم سخن گفت و در همان روزها با محاصره‌ی منزل آیت‌الله قمی در مشهد به حمایت از او برخاست. بازگشت هاشمیان به رفسنجان مصادف با دستگیری امام خمینی و قیام ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ شد. او در نامه‌ای به آیت‌الله شریعتمداری از قصد مردم نوق برای عزیمت به قم خبر داد، اما آیت‌الله شریعتمداری به اطلاع وی رساند که علمای بلاد در اعتراض به این اقدام قصد دارند به حضرت عبدالعظیم (ع) مهاجرت کنند؛ از همین رو حجت‌الاسلام هاشمیان همراه شیخ علی اصغر کرمانی از کرمان و آیت‌الله صدوقی از یزد عازم تهران شدند تا به علمای دیگر بلاد بپیوندند.
در جلسه‌ای که آن زمان برای اتخاذ تصمیم درباره‌ی دستگیری امام تشکیل شد، مقرر گردید که آیات: میلانی، شریعتمداری، مرعشی نجفی و محمدتقی آملی به نمایندگی از علمای مهاجر اقدامات لازم را برای آزادی امام خمینی به عمل آورند و در همان جلسه به پیشنهاد هاشمیان بنا گذاشته شد که علمای منتخب به هیچ عنوان با شاه دیدار نکنند. هاشمیان در همان زمان از توطئه‌ی دکتر مظفر بقایی در ایجاد اختلاف در صفوف علما پرده برداشت و از پراکندگی آنان جلوگیری نمود. همچنین بر اثر تلاش او بود که آیت‌الله شریعتمداری اعلامیه‌ی دفاع از مرجعیت امام را امضا کرد. هنگامی که رهبر کبیر
انقلاب به منزلی در قیطریه منتقل شد، هاشمیان به ملاقات ایشان شتافت و در آنجا اجازه‌ی حسبیه و جواز شرعی در امور را از وی دریافت کرد و بعدها امام در نجف اشرف اجازه‌ی وکیل در توکیل سراسر ایران را به نام او صادر کرد.
با تبعید رهبر فقید انقلاب در ۱۳ آبان ۱۳۴۳ حجت‌الاسلام هاشمیان در اعتراض به این اقدام ۱۳ طومار خونی را به امضای مردم نوق رساند و به ۱۳ کشور جهان فرستاد که متن این طومارها از رادیوهای عراق و مصر قرائت شد. این اقدام موجب شد که جانش در معرض خطر قرار گیرد، از همین رو به مدت ۴۰ روز در خفا به سر برد تا سرانجام بر اثر تعهد و ضمانت آقا سید جلال هجری مبنی بر عدم اقدام علیه رژیم و حمایت شدید مردم نوق از وی، دستگیری‌اش نافرجام ماند. از این زمان فعالیت هاشمیان به شکلی دیگر استمرار یافت و او با ارسال وجوهات برای رهبری نهضت در تقویت آن می‌کوشید. با شهادت حاج آقا مصطفی خمینی، در نوق رفسنجان مراسمی بدین مناسبت برگزار کرد و با تحریم جشن نیمه‌ی شعبان در سال ۱۳۵۷ توسط امام، در حمایت از حکم رهبر فقید انقلاب در مسجد جامع رفسنجان به ایراد سخنرانی پرداخت که منجر به درگیری مردم با نیروهای رژیم شد. حجت‌الاسلام هاشمیان سه ماه قبل از پیروزی انقلاب اسلامی مرکز فعالیت خود را از نوق به رفسنجان منتقل کرد و به کمک نیروهای انقلابی کنترل شهر را به دست گرفت و با ایجاد محاکم شرعی به رتق و فتق امور پرداخت. با خبر بسته‌شدن فرودگاه‌ها برای ممانعت از ورود امام به خاک میهن، مردم رفسنجان به رهبری هاشمیان در مسجد جامع این شهر متحصن شدند و در روز ۱۰ بهمن ۱۳۵۷ مجسمه‌ی شاه را سرنگون ساختند.
با پیروزی انقلاب اسلامی، حجت‌الاسلام شیخ محمد هاشمیان علاوه بر نمایندگی ولی فقیه و امامت جمعه‌ی شهر رفسنجان، تا سال ۱۳۶۵ حاکم شرع منطقه بود و از این سال تا زمان رحلت امام، ریاست کل دادگستری رفسنجان را بر عهده داشت. علاوه بر این از دیگر مسئولیت‌های ایشان می‌توان به ریاست دانشگاه آزاد رفسنجان اشاره کرد. وی زمانی که امام جمعه‌ی رفسنجان بود، خدمات فرهنگی و عمرانی فراوانی در منطقه انجام داد که از آن جمله می‌توان به
تأسیس دبیرستان در نوق، احداث مسجد جامع نوق، ایجاد حوزه‌ی علمیه‌ی دینی برای برادران و خواهران در رفسنجان و بازسازی مسجد حاج شریف در این شهر اشاره کرد. هاشمیان با وجود مشاغل سیاسی به تدریس در حوزه‌ی علمیه و دانشگاه‌های گوناگون اشتغال داشت.
حجت الاسلام شیخ محمد هاشمیان،امام جمعه رفسنجان پس از30 سال درسمت امام جمعه ونماینده ولی فقیه در رفسنجان در 19 آذر 1390 در بیمارستان علی ابن ابیطالب شهر رفسنجان درسن 84 سالگی دارفانی را وداع گفت.
