آیتالله سیدصابر جباری در نهم فروردین 1317 در روستای متکازین از توابع شهرستان بهشهر متولد شد. وی یادگیری سطح مقدماتی علوم اسلامی را نزد پدرش آغاز کرد و سپس راهی حوزه علمیه کوهستان شد و نزد علمایی چون آیتالله العظمی کوهستانی، حجج اسلام سمچولی و سید زکریا حسینی متکازینی به تحصیل علوم حوزوی پرداخت.
وی تحصیلات خود را در حوزه علمیه مشهد و سپس قم ادامه داد و درس خارج فقه خود را نزد آیتالله العظمی بروجردی(ره) به پایان برد و سپس نزد آیات عظام فاضل لنکرانی، نوری همدانی، مشکینی، سلطانی، شاهرودی، امام خمینی(ره)، مرعشی نجفی، گلپایگانی، میرزاهاشم آملی، علامه طباطبایی و بهجت به کسب معارف اسلامی پرداخت. آیتالله جباری که در سن ۲۴ سالگی به درجه اجتهاد رسید، در کنار تدریس در حوزه علمیه قم، در زمان طاغوت دوشادوش دیگر روحانیون به مبارزه با رژیم طاغوت پرداخت.
وی در سال 1359 از سوی حضرت امام خمینی (ره) به عنوان امام جمعه شهرستان بهشهر منصوب شد و در دوران جنگ تحمیلی بارها در مناطق جنگی غرب و جنوب کشور حضور یافت. آیتالله جباری در سال ۱۳۷۵ به عنوان نماینده مردم مازندران به مجلس خبرگان رهبری یافت و تا زمان حیات در سمت مشغول خدمت به مردم بود.
عضویت در شورای سیاستگذاری ائمه جمعه استان مازندران، قائم مقامی شورای مدیریت حوزه های استان مازندران، تدریس علوم اسلامی و نیز ریاست حوزه های علمیه امام صادق (ع)، چهارده معصوم، جبل النور و قدسیه شهرستان بهشهر از دیگر فعالیت های این عضو مجلس خبرگان رهبری به شمار می رود.
آیتالله جباری در سالهای بعد از پیروزی انقلاب اسلامی به انجام خدمات عام المنفعه اهتمام داشت که از جمله می توان به ساخت مدارس، مساجد و اماکن مذهبی متعدد، پیگیری جدّی برای ساختن بیمارستانهای امام خمینی(ره) و شهدای بهشهر، ایجاد دانشگاه علم و فناوری مازندران، تداوم و بقاء دانشگاه پیام نور، ایجاد درمانگاه و خانه های بهداشت و ساخت مسجد جامع و مصلاّی بزرگ شهرستان بهشهر اشاره کرد.
از این عالم جلیل القدر، پژوهش های بسیاری به جای مانده است که مهمترین آنها کتاب «اعجاز الدلیلین» می باشد.
آیتالله سیدصابر جباری نماینده مردم مازندران در مجلس خبرگان رهبری و امام جمعه بهشهر در تاریخ دهم شهریورماه سال1393 در سن 76 سالگی بر اثر عارضه قلبی دعوت حق را لبیک گفت.